Polska to ożeł

i.
Smutno mi, borze!...
Coraz nam gorzej,
Żyć tu - to orka jest na ugorze,
Gdzie wszyscy ostrzą na wszystkich noże,
Niczym w Sodomie albo Gomorze...
Smutno mi, borze!...
Lecz się nie trwożę,
Polska zwycięży, Polska to ożeł!

ii.
Mowę ojczystą zżera szarańcza!
Zgorszony Miodek świństwa wylicza:
"Fak, sory, dżizas, poszłem, se, włanczam...
Przywróćcie język z kart Sienkiewicza!"
Słuchamy ciebie, nasz profesorze,
Język to Polska, Polska to ożeł!

(że każdy lasem nazywać cię może,
smutno mi, borze!)

iii.
Bóg jest Polakiem i katolikiem,
Szatan masonem, żydem, pedałem,
Zsyła nam wiedzę i erotykę,
Tak wypróbować chce naszą wiarę.
Na pokuszenie nie wódź nas, boże!
Wiara to Polska, Polska to ożeł!

iv.
Miejmy nadzieję, nie lichą, marną,
Co rdzeń spróchniały w chochoł ubiera,
Lecz tę niezłomną, co tkwi jak ziarno
W każdym exposé pana premiera.
Bóg nas ochroni, Unia pomoże,
Niech żyje Polska, Polska to ożeł!

(że elektronów nosisz obrożę
liczniejszą znacznie niż ta w wodorze,
smutno mi, borze!)